|
Istorija srpskog naroda
| |
 2477
poruka na forumu
| |
 63
| |
 201
|
|
|
post # 1 | 10.05.2011 , 4:23 PM
|
Земље које данас насељавају Срби пре њиховог досељења су дуго времена биле део велике римске империје. Стари народи који су насељавали Балканско полуострво (Илири, Трачани и Келти, пре доласка римских освајача живели су племенским животом. Илири су били најбројнији и насељавали су највећи део полуострва. Покушаји да створе јачу државну организацију неће успети (Теута нпр.). На јадранским острвима ће бити више грчких трговачких колонија и преко њих ће се ширити утицај високе грчке културе према унутрашњости полуострва. Римска освајања унутрашњости Балкана ће бити окончана тек у 1. веку после Христа. Након тога ови народи ће бити изложени дугом процесу романизације. У касној антици они су били углавном романизовани, а и хришћанство је однело победу над паганством. Године 395. римски цар Теодосије I дели Царство на Источно и Западно. Граница између источног и западног дела ишла је рекама Савом и Дрином, а затим се спуштала према Скадарском језеру. Ова граница ће се након пропасти Западног римског царства (Источно римско царство ће опстати још готово хиљаду година), услед продора разних народа на римску територију, и даље рефлектовати, првенствено као културна граница између европског истока и запада. Српски народ населивши се на територије с обе стране границе (на терену симболичне, али у очима онодобних и садашњих великих сила стварне), наћи ће се распет између европског истока и запада, на правој историјској ветромашини.
|
|
| |
381
poruka na forumu
| | |
24
| |
281
|
|
|
post # 2 | 12.05.2011 , 10:59 PM
|
Kao i ostala južnoslovenska plemena, Srbi su došli na Balkan za vreme velike seobe naroda tokom 6. i 7. veka naše ere. Najranije sistematizovane podatke o Srbima na Balkanu nalazimo u spisima vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita, u X veku. Tada su Srbi naseljavali teritoriju sadašnje zapadne Srbije, istočne i centralne Bosne, Hercegovinu sa jadranskom obalom između reke Cetine i Skadarskog jezera, a na jugu prostor do reke Lima i planinskog lanca Prokletije. Prva srpska država je bila formirana pod dinastijom Višeslavića, a u okolnostima spoljašnje ugroženosti od strane Bugara i Vizantije. Pod uticajem Vizantije dogodila se važna promena u srpskom narodu, koja će imati prvorazredni značaj u njegovoj budućnosti: krajem IX veka počinje proces napuštanja paganstva i pokrštavanje, u čemu je prednjačila vladarska porodica Višeslavića.
Nakon ovog prvog uspona srpske države nastupila je oseka i period razdrobljenosti i kriza, koji je trajao do pred kraj XII veka. Nakon borbe sa braćom oko prestola, 1170. godine na vlast je došao Stefan Nemanja, osnivač dinastije Nemanjića. On je otpočeo obnovu srpske države u Raškoj oblasti. Neki put pod okriljem Vizantije, a ponekad protiv nje, veliki župan (to je rang kneza) Stefan Nemanja je proširio teritoriju svoje države na istok i jug, i pripojio joj ponovo Zetu i primorje. Osim vođenja države veliki župan je mnogo polagao i na podizanje manastira. Među njegove zadužbine spadaju u Raškoj oblasti Đurđevi Stupovi i Studenica u kojoj je i sahranjen, i Hilandar na Svetoj Gori.
SrB-IjA-KiNg*
|
|
| |
2477
poruka na forumu
| | |
63
| |
201
|
|
|
post # 3 | 12.05.2011 , 11:11 PM
|
ma mi srbi smo poznati po swemu 
|
|
| |
|
|
post # 4 | 07.06.2011 , 0:29 AM
|
Najstarije srpsko poreklo
Napred je navedeno da su haldejski, asirski i misirski rukopisi i kameni spomenici jedni od najstarijih dokumenata ljudske civilizacije, stari preko sedam hiljada godina i da se u njima pominje ime Srbin. Po nekim naučnim teorijama nastanak ljudskih naselja određuje se za razne krajeve u razna vremena. Po drugima smatra se da su prva naselja nastala u srednjoj Aziji, odakle su se narodi dalje vremenom raseljavali. Po takvoj tvrdnji za Srbe se smatra da su ogranak arijskog, ili indo-evropskog soja, kome pripadaju i romanski, keltski i germanski narodi. Za taj dokaz uzima se isti jezik svih slovenskih naroda, proizašao iz prasrpskog jezika indo-azijskog porekla.
Veliki je broj naučnika koji Indiju smatra srpskom prapostojbinom. Svi se oni slažu da su seobe Srba iz Indije započele pre šest do sedam hiljada godina i da su trajale oko hiljadu godina. Jedan od zagovornika srpskog porekla iz Indije je i dr. Nenad Đorđević, koji u svojoj obimnoj studiji “Istorija Srba” dokazuje da i mi pripadamo indo-evropskom stablu. On tvrdi da Srbi od svog postanka nose svoje ime. Postoji teorija da su se prve seobe Srba odvijale u pravcu kretanja sunca, od istoka ka zapadu.
Za kolevku svih evropskih naroda smatra se Indija, odakle su seobe za zapad započele pre petnaest hiljada godina. Dokaz tome su mnogobrojne reči u sanskritskom jeziku, istog značenja kao i na srpskom, a zabeležene su pre više od tri hiljade godina. Kao prva istorijska zabeleška je reč Serbh što ima značenje rodbine, semena i kolena. I u današnjim jezicima, indijskom i srpskom ima mnogo reči istovetnog značenja. Evo nekih:
agan - oganj; bagas - bog; brath - brat; bhala - bela; chata - četa; deti - dete; div - div; dina - dan; dasa - deset; dama - dom; girja - gora; grad - grad; iskra - iskra; kada - kada; kuta - kuća; lip - lep; lot - ljut; laghi - laki; ljubhva - ljubav; matr - mater; mala - mali; more - more; mil - mili; nabas - nebo; nava - novi; paraha - prah; prati - protiv; panca - pet; pena - pena; rabh - rob; rosa - rosa; sa - so; sila - sila; sas - sest; stan - stan; sabha - soba; stala - stol; tata - tata; ta - taj; tvar - stvar; trasti - tresti; trang - trag; tamas - tama; tri - tri; trijdosa - trinaest; tada - tada; vrt - vrt; vicur – veče; vatara - vatra; vi - vi; vas - vas; viva - živi.
U sanskritskom jeziku imena rodbine su potpuno identična srpskim, kao: tata, nana, brat, prija, sestra, strina, svekar, svekrva, dever, kum, svastika. Postoji istovetnost i mnogih drugih reči kao: guvno, hlad, stoka, goveče, jama, apsara, mana, raka, jad, med, guditi i druge. Ima ih svakako još. Drugi dokaz porekla Srba vezan za Indiju su običaji, koji su veoma slični kod oba naroda, na primer: otmica devojke, unošenje i palenje badnjaka, gatanja, motivi na vezovima i nadgrobnim spomenicima, društveno i državno uređenje i mnogi drugi. Čak su kod Srba bili sačuvani i običaji spaljivanja mrtvih. Reči župa i župan u srpskom i kod Indusa imaju značenje udruženja ili zadruge, a u sanskritskom znače povezivanje. Engleski pisci isticali su istovetnost indijskih i srpskih društvenih jedinica, opština, koje su u ono vreme bile najdemokratskiji oblik društva, sačuvanih u Srbiji do danas. Makarov je zapisao mnoga imena srpskih staništa, koja su ostala do dana današnjeg: Indostan, Avganistan, Kurdistan, Radžastan i jos mnoga druga.
Nisadeš, divni i nepristupačni vrh, stan bogova po indijskoj religiji, bio je prva srpska postojbina. Citat iz Ritera, na strani 29, glasi: “Sa vrha Mera (brdo u Indiji) pružaju se njegove grane kao Himavat, Henakutaš, Nisadeš, na kojima je živeo surovi i odeven u odelo od kože narod Serba ili Srba”. Znači da su Srbi prvobitno živeli na prostorima između himalajskih i hindokuskih planina, preko šest hiljada godina pre Hrista. Ruski istoričar Moroskin ističe da su ostali narodi bili zavidni prema Srbima, koji su nastanjivali oblast Dunaj u Indiji. On takođe navodi da su u unutrašnjosti Indije bile države Prazija, Gangazija i Sarbarska (Srpska), a u primorskom delu oblast koja se zvala Panovska. O postojanju te dve srpske države nađeni su zapisi kod Aleksandra Velikog. To ukazuje na mogućnost da imena Dunava i Panonije nose takođe poreklo iz Indije (ili obratno). I u indijskim geografskim kartama ima imena srpskog značenja: Srba, Sobrana, Čarnigor, Belospor, Kovilje, Žitomir, Mala Bara, Bela Zora, Grad, Careva, Pramen, Mlava, Drvar, Borac, Zagore, Sivonje, Ravnagora, Borje, Dub, Veselgrad, Timok, Sarbatu, Srbistan, Morava, Drava, Kotor, Srbalj i druga. Po Moroskinu, Srbi su ziveli u Indiji nekoliko hiljada godina pre iseljavanja u srednju Aziju, a zabelezena su masovna seljenja pre 5.000 godina. Iz svega proizlazi da se o poreklu Srba u Indiji može govoriti kao o periodu od oko osam hiljada godina ili još više. Masovna iseljavanja iz Indije prouzrokovana su pojavom kuge, koja ih je brojčano gotovo prepolovila, kao i najezdom crnih naroda sa juga koji, su ih nemilosrdno pljačkali.
Po Moroskinu prvi ogranak Srba iselio se iz Indije u pravcu Mesopotamije, oko reka Eufrata i Tigra, gde su osnovali svoju Novu Sabarsku državu, na tlu današnjeg Iraka. Tamošnji gradovi nazvani su srpskim imenima, a o istima postoje i dan danas neka svedočanstva. Dolazak Srba u Mesopotamiju datira oko tri hiljade godina pre Hrista i tu su se zadržali najmanje oko jedan milenijum. Od tih Srba potomci su se proširili u Malu Aziju, a nešto kasnije odatle su prešli i u Evropu. Delimično su se nastanjivali i u Egiptu. Posle smrti faraona Pepija II, ti Srbi zavladali su područjem koje su naselili i ta njihova vladavina trajala je od 2261. do 2052. godine stare ere. Tu teoriju zastupa i francuski egiptolog Masper Gaston, koji kaže da su Srbi iz Sarbarske stigli u Afriku u tri navrata. Gaston svoju tvrdnju zasniva na srpskim natpisima na egipatskim piramidama i kamenim spomenicima. Srbe su Egipćani nazivali “kraljevi pastira”, a vladali su Donjim Egiptom. Ovo je u potpunoj saglasnosti sa izučavanjima našeg istoričara Stojana Boškovića, koji u “Istoriji sveta” piše kako su Egipćani podizali ustanke protiv srpskih vladara u Donjem Egiptu. Fransis-Maria Apendini piše da su Srbi neko vreme gospodarili Sirijom, odakle su napadali Egipat. Za takozvani “čudesni” period Egipta označava se porobljavanje od strane nekih stranih naroda i vladavine izvesnog Arse (ime mu je pisano ćirilicom APCA). Za taj “čudesni” period Fransisko-Maria Apendini kaže da su to narodi došli iza Kaspijskog jezera, koji su najratoborniji narod, a vladali su dugo vremena Egiptom i Sirijom i zvali su se Srbi.
Prvi doseljenici u Evropu zadržali su se na Balkanskom poluostrvu, dok su u manjim grupama otišli do Italije pa čak i do Spanije, 3000 godina pre Hrista. Prvo srpsko doseljavanje na Balkan dogodilo se oko tri do četiri hiljade godina pre Hrista. Šafarik tvrdi da se ni za jedan evropski narod osim Srba, ne može dokazati poreklo iz Indije, a za Srbe za to postoji istorija. Čak su i u baskijskom rečniku nađene reči srpskog naziva: gora i gori (ono što gori), kao i mnoge druge. Nađen je čak podatak da u jeziku Baska ima 30-40% reči srpskog značenja. Miloš Milojević, u delu gde piše o životu Srba u Francuskoj i Danskoj, gde i danas postoje geografski toponimi srpskog značenja, navodi da je tokom velikih progona Srba stradalo 30 do 60 miliona Srba u Evropi. On takođe navodi srpska boravišta u Holandiji i Belgiji i da se je Amsterdam nekada zvao Slavengrad. A kada je dr. Olga Luković-Pjanović došla u Francusku, izvesna dama Hermina joj je ispričala priču svojih roditelja, po kojoj su Srbi vladali u Alzasu, što Olga tada nije znala. Međutim, kasnije je to utvrdila kao istinito i nije mogla oprostiti svojim profesorima istorije koji je tome nisu naučili, a još više Srpskoj akademiji nauka koja o tim stvarima permanentno ćuti.
Drugi ogranak Srba iz Indije krenuo je prema Kaspijskom moru i planinama Kavkaza, gde su osnovali domovinu 2.560 godina pre Hrista i nazvali je Serbanija. Tu su se zadržali nekoliko vekova, sve dok ih odatle nisu potisli novi osvajači.
Treći srpski ogranak usmerio se pored kitajskog carstva (Kine), u pravcu severa i nastanili su se u Sibiriji, gde su osnovali državu Sirbidija ili Sirbija 3.200 godina pre Hrista. Od te reči Sirbija postala je današnja reč Sibirija.
Seobe drugog i trećeg ogranka Srba trajale su takođe oko hiljadu godina, a započele su gotovo istodobno sa prvim ogrankom, prema tome zaposeli su svoje nove postojbine oko dva do tri milenijuma pre Hrista. Dok su se selili usput su pretežno ratovali, osvajajući nove prostore za sopstveni opstanak, ali su takođe i mnogo stradali. Najviše Srba izginulo je u dugotrajnim borbama sa Kitajcima, Hunima i Mongolima.
Dubrovčanin Mavro Orbini pisao je da su ti Srbi, koje je on nazivao Slavjanima, poreklom od Jefeta, sina Nojeva, naseljavali dve stotine pokrajina od Azije preko Evrope. Njegova knjiga “Kraljevstvo Slovena” (iz 1601. godine) prevedena je na srpski tek 1968. godine i to bez prevoda prvog dela od 248 stranica, u kojima autor piše o ranijim srpskim kraljevstvima od pre Rimskog carstva. Iz zaključaka Mavra Orbina proizlazi da je dinastija Nemanjića poslednja srednjevekovna srpska dinastija. Jovan Rajić piše da su stranci srpsko ime izveli iz imena reke Zebris (ili Serbis), koja teče između Eufrata i Tigra. I zaista, ta reka se i danas tako zove. I danas u persijskom jeziku postoje brojne reči istovetnog značenja kao u srpskom. Evo nekih: bog-bog; zemo-zemlja; zima-zima; žena-žena; berezo-brzo; mislj-misao; zarja-zora; medo-med; noć-noć; paurvi-prvi; dva-dva; tri-tri; četvere-četiri itd. I u jevrejskom i jermenskom jeziku takođe postoji dosta srpskih reči, sto su jevrejski istoričari uzimali za utvrđivanje svoga porekla preko Jefeta, sina Nojevog.
Srbi su ostavili svoja imena gde god su živeli. Evo nekih: jezero Srbonis u Siriji, Serbetes, mesto u Mauritaniji, Serbanica (ili Srbica) na crnomorskoj obali, Serberion na ušću reke Don, Sarbakon na Krimu, Sorbhag u Iranu, Serbka u Indiji, Sarbinovo u Ukraini, Serban-voda u Poljskoj, Serbia u Rumuniji, Serbin u Grčkoj, Sarbiodunum na Sardiniji, Sarbat reka u Turskoj, u doba kada Turci jos nisu živeli na svojim sadašnjim teritorijama. Za Srbe istoričari kažu da su živeli u čitavoj Evropi i nisu imali potrebe da se pripremaju za ratovanja. Profesor Miomir Jović utvrdio je da se seoba Srba iz Indije odigrala 4.500-4.000 godina pre n.e. A Ognjen Radulović, u Traganjima za korenima Srba, navodi da su iz svoje prapostojbine Indije Srbi krenuli pre šest hiljada godina, usmerivši se u tri pravca, od kojih je jedna grupa nakon kraćeg zadržavanja u Mesopotamiji stigla i u doline faraona.
Grčki istoričar Strabon pisao je da su u zapadnoj Aziji po planinskim predelima živeli Srbi, ili Brđani, koji su se odlikovali rusom kosom i plavim očima. O istima postoje napisi i ruskog istoričara Mihaila Lomonosova. Dubrovčanin Ivan Gundulić pevao je o slavnoj Troji:
Pri moru uprav srpskih strana u pržinah pusta žala
Leži Troja ukopana, od grčkoga ognja pala.
A Car Dušan postavljao je svoga namesnika u Maloj Aziji baš u oblasti Troje.
Olga Luković-Pjanović piše, u drugoj knjizi “Srbi narod najstariji”, strana 59, kako je “Chicago Tribune” 19. Februara 1981. godine objavio vest da je otkopana kineska najstarija mumija koja je bila plava žena, bele rase. Zatim je ista vest objavljena u Parizu na TV. Te vesti Olgu su potsetile na one koje tvrde da su Šiptari Iliri samo zato što su se naselili na ilirske teritorije. Prema tome, Olga zaključuje da je “plava kineskinja” mogla biti samo srpkinja.
Postoje brojni zapisi o srpskoj propasti u vremenima nove ere. Evo nekih: tokom silnih ratovanja sa turskim i mongolskim plemenima nestala su mnoga srpska naselja u kojima su živeli vekovima. Prema grčkoj hronici rimski car Justinijan je u sedmom veku nasilno preselio mnoge Srbe iz predela sadašnje Stare Srbije u Malu Aziju i od njih stvorio odabranu vojsku od 30.000 konjanika. U borbi sa Arapima 692. godine, dve trećine te vojske pređe na stranu Arapa, a Justinijan dade nalog da se sve preostale porodice srpske pokolju. Nešto kasnije, 762. godine, iz Makedonije se preseli oko 250.000 Srba u Malu Aziju, a 802. godine opet dođe do slične seobe, nakon što je grčki car Komnen pokorio Rašku. I konačno, u petnaestom veku kada su Turci osvojili Bosnu, sultan Sulejman prebacio je 30.000 srpske muške dece u Tursku od kojih je napravio Janjičare i isve ih utrošio u narednim obračunima sa Srbima. Latinski biskupi su za vreme sinoda u Saloni proglasili ćirilicu “đavolim pismom” i zabranili njenu upotrebu. Poljska, Česka i Hrvatska odmah su je napustili i otpočela je borba protiv ćirilice. Ova borba produžena je do današnjih dana, a to je ujedno i borba između dve crkve, koja traje već vekovima. Sve su to dokazi da su Srbi vekovno bivali izloženi stradanjima i da su sopstvenom krvlju placali visoku cenu opstanka.
Ogranak Srba koji se doselio na Balkan pre tri do četiri hiljade godina, o kojima su pisali grčki i rimski istoričari, su direktni praoci danasnjih Srba. Taj ogranak dospeo je čak do Španije i severnih obala Afrike. O tim seobama zapise su ostavili Čeh Pulkova i Enije Silvije, koji navodi seobe Srba u vreme postojanja kule Vavilonske. Francuz Mosper pisao je o tri provale pastira iz Male Azije u Egipat i tvrdi da se radi o Srbima. A na egipatskim piramidama hijeroglifima je zapisano da su 1.600 godina pre Hrista u Libiju i Mauritaniju doprli beli narodi plavih očiju. Egipatski izvori tvrde da su ti narodi na njihovim prostorima osnovali svoju državu koja je postojala sedam vekova. Dr. Olga Luković-Pjanović daje divan opis ratnih zarobljenika, čiji su likovi uklesani na egipatskim piramiadama sa “zrakastim krunama” na glavama, sa zaključkom na osnovu reči pereset i prst da se radi o Srbima (str. 215-230). Rajić citira ruske letopisce, koji kažu da su Vendi, Srbi, pomagali Trojance u borbi protiv Grka, pa su se posle poraza sa svojim vojvodom Antonorom preselili iz Male Azije na Jadransku obalu. Navodi dalje tvrde da su Srbi naselili Boku, Crnu Goru, Dalmaciju, Albaniju, Bosnu i Hercegovinu i sve do Venecije jos pre tri hiljade godina. Šafarik, kasnije piše da su ti Vendi bili jednorodni sa Vendima iz podunavskih krajeva.
Iz prednjega proizlazi da su Srbi naselili Evropu i Balkan istovremeno sa ostalim indo-evropskim narodima: germanskim, grčkim i latinskim. Šest stotina godina posle trojanskog rata, Srbi su potpuno naseljavali Balkan i u to doba makedonski car Aleksandar Veliki svojom poveljom dao im je zemlje od Jadranskog do Baltičkog mora za njihovu hrabrost i vernost. Navodi se da su i Aleksandar Veliki i njegov otac Filip takođe Srbi, pošto u to doba nisu još postojali Sloveni. Hrvat Sver navodi da je majka Aleksandra Velikog bila ilirske krvi, a zna se da su stranci Srbe nazivali Ilirima. To se da tumačiti i iz pesme Ivana Gundulća “Osman”, gde kaže:
Od Lesandra Srbljanina, od svijeh cara, cara slavnog
Aleksandro to svidoči kralj veliki svega svita.
Aleksandar Veliki prezivao se Karanović, a to prezime izvedeno je iz titule Karan, koja je dodeljivana kod Srba visokim dostojanstvenicima i plemićima ili nekom princu iz vladarske kuće, srodniku kralja ili cara, prilikom njegovog postavljanja na dužnost glavnog zapovednika vojnog ili pokrajine. Prema Deretiću, jedino su Srbi u vreme Aleksandra Velikog imali vojne formacije kojima je prednje tumačenje odgovaralo. Dve hiljade godina pre Hristova rođenja jedino je drevna država cara Nina bila svetsko carstvo, kome je pripadala polovina savremene Evrope, deo Azije i Afrike - Ilirska, Dačka i Karpatska Srbija. U antičkom vremenu, po Deretiću, država je bila organizovana društvena zajednica zasnovana na običajnom pravu. Za stare Grke kaže da u prvobitnu Evropu oni nisu ubrajali ni svoju Grcku, Evropa je za njih bila samo Srbija i ništa više. Državu je tada oličavao vladar, gospodar, a bila je onolika koliko je vladar uspevao da je stavi pod svoju vlast i njome uspesno upravlja.
Posle raspada Rimske Imperije obnovljena je srpska država 461. godine, krunisanjem Markelina u Solunu. Markeli, Srbin, bio je vojskovođa Rimske Imperije koji je doprineo pobedi nad Atilom, na Katalinskim Poljima 451. godine. Srpsku državu učvrstio je Ostorilo Svevladov 490. godine i zvala se Srpska Carevina ili Srbija. Od tada pa do kraja 15. veka, punih hiljadu godina, Srbija postoji kao država bez prekida. Deretić citira Anonimus Reventanisa koji je predstavio postojanje tri Srbije, istog imena: prva od Jadranskog mora do Dunava, zvana Ilirska Srbija, druga od Dunava do Karpata, zvana Dačka Srbija i treća od Karpata do Baltičkog mora, zvana Sarmatskom Srbijom. Bilo je to dva veka pre Hrista. Rimljani su osvojili Ilirsku i jedan deo Dačke Srbije, jedan vek posle Hrista, a deo između Tise i Dunava ostao je zauvek neosvojen, što ide u prilog tvrdnji da nikda nije prekinuta tradicija rimskim osvajanjem. Cela Sarmatska Srbija ostala je van domašaja rimskog carstva. Dačka Srbija danas se zove Vlaška, a Baltička Srbija se zove Poljska. Znači, od uspostavljanja Ninovog carstva, oko 2015. godine stare ere, pa do danas, preko četiri hiljade godina srpska državna tradicija nije prekinuta. Otuda je Srbija “večna”.
Sebastijan Dolči i nehotice povezuje ilirski jezik sa Srbima. A Laonik Halkokondilo u knjizi “O Turskoj”, kaže da su istim jezikom govorili svi narodi od Jonskog mora do Venecije, a za Sarmate navodi da su živeli u današnjoj Poljskoj i potom su se spustili na Dunav, što potvrđuju i Šafarik i Surovjecki, pišući o rasprostranjenosti srpskog naroda. I hrvatski pisac Dinko Zlatarić u “Elektri”, posveti knezu Zrinskom, piše o “Velikom Aleksandru, kralju srpskom”. Orfelina o ruskom caru Petru Velikome, u gramati od 3. Marta 1711. godine, zapisano je da “car svih Rusa poziva Srbe na ustanak protiv Turaka, potsećajući ih da se sete svojih slavnih i junačkih predaka, u prvom redu srpskog cara Velikog Aleksandra Makedonskog, koji je mnoge careve pobedio i mnoge države osvojio”.
bez potpisa
|
|
| |
|
381
poruka na forumu
| | |
24
| |
281
|
|
|
post # 6 | 16.06.2011 , 3:05 PM
|
nikola1994, Bravo Nikola
SrB-IjA-KiNg*
|
|
| |
2477
poruka na forumu
| | |
63
| |
201
|
|
|
post # 7 | 05.08.2011 , 0:38 AM
|
nikola1994,brw brate
|
|
| |
|
|
347
poruka na forumu
| | |
24
| |
174
|
|
|
post # 10 | 07.08.2011 , 2:18 PM
|
Na tvoju i moju zalost,koliko vidim, ovde v ise nema diskusije. Tema je nezanimljiva ocigledno mladim narastajima, ali zato znaju da se drze nekih tvrdnji koje ne piju vodu, a pokupljene ko zna iz i od kojih izvora (ovo tvrdim uglavnom na osnovu odgovora iz teme o tome koliko i sta citaju, odnosno ne citaju knjige). Zaista je to zalosno, jer otuda i potice sve ono sto je zadesilo ex-Jugoslaviju-iz neinformisanosti i neznanja!!!Kad je covek neobrazovan s njim mozes da manipulises kako hoces. 
Licila je na list koji sluti vetar...
|
|
| |
|
|
post # 11 | 07.08.2011 , 5:53 PM
|
Istoricar iz Cikaga dr Jovan I. Deretic vec godinama po najvecim bibliotekama sveta pasionirano istrazuje gradju vezanu za daleku proslost Srba i prvih srpskih drzava. Da bi to uspesno obavio, morao je da nauci nekoliko stranih jezika, a medju njima i grcki i latinski. U svojim neumornim traganjima naisao je na mnoge falisfikate drevnih istorijskih dokumenata koje je razotkrio uporedjujuci lazne prevode sa znatno starijim originalima. U tome je, nazalost, prednjacila Vatikanska crkva. Nalazi dr Deretica, objavljeni u nekoliko istorijskih knjiga u inostranstvu, ruse dosadasnja istorijska saznanja i norme o starosti srpskog naroda i srpske drzavnosti i nailaze na oprecna tumacenja na koja dr Deretic nastoji da odgovori obiljem dokumenata, uglavnom dosad nepoznatih za jugo-istoricare, i na toj dokumentaciji zasniva sopstvenu teoriju - dokazujuci istovremeno kakva je neprocenjiva steta bila naneta nasoj istoriografiji.
link knjiga:
http://www.4shared.com/documen....ja.html
http://www.4shared.com/documen....sk.html
Dr Jovan Deretić
( podaci uglavnom iz intervjua: Google- You Tube- Zabranjena istorija Srba 1-10)
Zasto je dr Jovan Deretić pošao ovim trnovitim putem razotkrivanja 150 godišnjih vatikanskih laži? On je porijeklom Hercegovac i u njegovom kraju su seljaci često nailazili na arheološke predmete prilikom iskopavanja i obrade zemlje. Jednom prilkom je on pitao strica odakle to sve u njihovim njivama, a on mu je odgovorio: „To je od nekih naših davnih predaka još iz doba davno prije Rimskog carstva.“ „Kako je to moguće, kad smo mi ovdje doselili u 7. stoljeću?“- pitao je znatiželjni Jovan. „Ne vjeruj u te priče, jer nitko se ovdje nije ni doselio ni odselio. Mi smo ovdje u ovim brdima odvajkada, a ta priča je isto kao ona o 7 ofenziva.“- rekao je stric. Od tog trenutka Jovan je gledao školski predmet istoriju drugim očima. Iako ga je sve to veoma zanimalo, nije se usudio otići studirati historiju kod nas, jer je znao da će neminovno dolaziti u sukob sa profesorima koji po službenoj dužnosti moraju zastupati i širiti lažnu službenu historiju. Pokušao je u našim bibliotekama naći knjige antičkih pisaca i historičara, ali- ničeg nije bilo! Sve je bilo sklonjeno ili uništeno! Tad je shvatio da oni naši jadni navodni univerzitetski i drugi historičari uopće ne mogu da se kod nas bave naukom, jer im je to potpuno onemogućeno, već su prisiljeni da im „naučni izvori“ budu prepisivanje „službene“( falsifikovane) istorije i kafanske priče! Zbog tog je otišao u Pariz ( 1963) da studira tehniku i tako si obezbijedi materijalnu bazu da se može naučno baviti historijom i putovati po Evropi u potrazi za antičkom literaturom koja je bila potpuno sklonjena iz svih biblioteka u Jugoslaviji. Nakon toga studira vanredno historiju iako je znao da mu ta diploma u stvari i ne treba, ali je htio da savlade naučnu metodologiju i jezike koji su mu bili neophoidni za naučno bavljenje historijom. Nažalost, niti u Parizu niti po Evropi nije našao dovoljno antičkih izvora za historiju Srba, a i ono što je postojalo nije bilo prevedeno na francuski ili engleski već je bilo napisano na latinskom ili grčkom. Na kraju je otišao u SAD gdje su biblioteke bolje snabdjevene takvim skupim i starim knjigama, a nije ih nitko sklonio. Tu je našao anatičke pisce Plinija Starijeg, Diona Casiusa, Boharthusa, Kita Curtisa, Ataviota i dr…….———-), koji su svi nebrojeno puta spominjali Srbe na antičkim teritorijama ( za koje zvanična historija tvrdi da su tu došli tek u VII vijeku!), ali sve na antičkim jezicima latinskom i grčkom, pa je hitno morao da uči i te jezike. Kad je sebi ostvario uslove da se zaista može baviti naukom, počeo je čitati tekstove antičkih pisaca koji Srbe spominju nebrojeno puta, što je bilo u potpunoj suprotnosti sa onom pričicom o doseljavanju Slavena u 7. stoljeću! Nakon svojih velikih otkrića, koja su bila u potpunoj suprotnosti sa dotadašnjim tvrdnjama i „zvaničnom“ historijom, prikupio je pun kofer literature i odnio ga u SANU, a oni su ga – OTJERALI!! Jedino ga je primio stari profesor dr Milan Budimir koji je nešto o tome znao, saopštavajući mu da ovdje nema nauke, te ga podržao da on ode odavde i da se tamo bavi pravom naukom, a na ove ovdje neka se ne osvrće. Poslušao ga je i sa njim se kasnije redovito čuo telefonom, da bi ga on jednom pitao: „Do koje godine seže najstariji pisani pomen srpskog imena?“ „ Do 13. stoljeća p. n. ere u Luksoru u Egiptu“- saopštio mu je Deretić. Bio je zadovoljan i konstatovao: „Sine, ala si ti duboko zagazio! Gazi samo dalje!“ Međutim, dr Deretić je kasnije našao još jedan stariji zapis iz 19 st. p.n. e. kod Sumera, koji je dešifrovao sa klinastog pisma arheolog Arčibald SAJS na kom je bilo zapisano: „Ur Nin Sar Serbula“, što bi značilo: gospodar ( od ur- potiče srpskio ime Uroš karakteristično za mnoge srpske vladare) Nin car Srba ( ili Srbije).
Herodot pominje Srbe kao Etrurce i današnje Tirensko more kao Srpsko more. Srpski toponimi u Francuskoj ( Sardonija), Sardiniji, Asiriji ( rijeke Velika i mala Srbica), porječje Volge itd.. Sad je jasno tko su Iliri, Tračani, Dačani- to su bila srpska plemena jer su govorili srpskim jezikom.
Svoja otkrića je morao napisati u knjizi inače ne bi ništa vrijedilo za buduće generacije. Pokušaj da je štampa u domovini je propao jer niti jedan od 9 izdavača kojima je ponudio knjigu- nije smio da je štampa iako se radilo o antičkoj historiji! Nisu čak zatražili niti da vide rukopis, već je bilo dovoljno njegovo ime da ga odbiju! Shvatio je da postoji zabrana na državnom i političkom nivou.
Na osnovu činjenica iz tekstova antičkih pisaca i drugih izvora objavio je dvije knjige u Nici 1975 i 1977. koje s u bile zabranjene u Jugoslaviji i nisu se nikako mogle prošvercati u Jugoslaviju, iako su bile iz oblasti antičke historije! Policija ih je oduzimala na granici, ako bi netko pokušao da ih prošverca.
Nakon toga je otišao u SAD da bude urednik „SRBOBRANA“ i dalje se bavio naukom. Američkim naučnim krugovima je morao pokazati što je uradio i to se slalo na ocjenjivanje relevantnim univerzitetima, te je bio pozvan da pokrene proceduru za doktorat, gdje je i doktorirao. U SAD su mu bile na raspolaganju rijetke knjige iz cijelog svijeta, jer je Kongresna biblioteka jedna od najbogatijih u svijetu i u njoj je SVE DOSTUPNO. Neke od tih starih unikatnih knjiga je listao u bijelim pamučnim rukavicama, dok mu je iznad glave stajao čuvar! Zahvaljujući tome napisao je knjigu „SERBI narod i rasa- Nova Vulgata“ koja je jedan korak dalje od djela Boharthusa, kog smatraju najznačajnijim piscem iz oblasti biblijske etnografije. Knjigu je ponudio devetorici izdavača, ali su oni tekst odbili čak i nevidjevši ga, iz čega je on zaključio da je i dalje na snazi ZABRANJENO SVE ŠTO JE U VEZI SA STVARNOM HISTORIJOM SRBA. Naši kritičari se nisu niti usudili da spomenu ovu knjigu, a kamoli da je prokomentarišu i eventualno ocijene. Ta knjiga je objavljena kod nas poslije ovog rata, ali ona stoji kao usamljen spomenik i dalje ni jedan od kritičara se ne usudi da je spomene, a kamoli da je kritikuje. Također je napisao knjigu „Antička Srbija“ koja se temelji na djelima antičkih pisaca. Na osnovu pretežno anglo-saksonskih izvora godine 1999. napisao je i knjigu „Srbija i Arbanasi“. Tu nema propagande- sve same činjenice citirane iz djela antičkih pisaca i historičara. To je osvijetlilo historiju Srba prije Nemanjića, o kojoj su do tada postojale samo neke izmišljotine o mnogim razasutim županima i knezovima, a sve u službi vatikanskih falsifikata navodne potonje srpske historije. Vatikan je učinio sve da taj period srpske historije padne u zaborav, jer se na njemu temelji srpsko historijsko pravo. Od Nemanjića se to pravo uskraćuje Srbima iako je Oštrivojevićevo carstvo, koje je postojalo prije Nemanjića, bilo veće od Dušanovog. Karta iz 814 iz anglosaksonske literature to nedvosmisleno dokazuje! Srbija od Krke do Peloponeza i dalje, a jedno vrijeme je uključivala i Krit!
Žalosno je da nitko koga je Deretić pitao u Srbiji ( akademike, univerzitetske profesore, novinare, kritičare, književnike i dr) nije znao da mu odgovori na pitanje: Koja je bila PRESTOLNICA SRBA PRIJE NEMANJIĆA!! Bio je Skadar 1000 godina! I danas su ispod Skadra grobovi srpskih vladara! Albanija je sva na srpskoj teritoriji. Sramota za naše „stručnjake“ iz historije! Kad nas takvi uče mlade generacije, pa nije čudo što nam je (ne)znanje toliko, a život tako jadan i bijedan! A ti podaci su se mogli naći po arhivima i bibliotekama širom Evrope, a naročito u SADu!
Poslije Berlinskog kongresa, po diktatu Austrije, Njemačke i Vatikana su pravljene mape po kojima je Dušanovo carstvo smanjeno na pola u odnosu na holandsku mapu iz 15. stoljeća pa je zapadna granica postavljena na Drini, iako je stvarno bila na Krki! Cijela Ćorovićeva historija, koja se forsira od Drugog svjetskog rata, je falsifikat, mada ima nekih sitnica koje su tačne. Postavlja se pitanje da li Ćorović nije znao ili mu je netko naredio da piše lažnu historiju Srba? Takvom lažiranom historijom nam se nameće kompleks da smo tikva bez korjena, da sm u VII stoljeću došli kao neke horde, ne zna se ni otkud. To je nametnuo Vatikan uz podršku Austrije i Njemačke koje imaju stalno aspiracije na ove preostale srpske teritorije. Priče o seobi Slavena su stigle u Srbiju tek nakon Berlinskog kongresa. Nažalost, takva lažna historija se još predaje po školama i fakultetima, a i lažni naučnici „historičari“ je još šire. Uglavnom iz sitnosopstveničkih interesa, jer im to obezbjeđuje status koji imaju, a mnogi su na toj lažnoj historiji i doktoritali i ostvarili akademsku karijeru! Oni i dalje kao JEDINI izvor za srpsku historiju prije Nemanjića uzimaju lažni PORFIROGENET-ov tekst kog su napisali vatikanski fratri kao odgovor na naučno djelo Mavra Orbinija, katoličkog svećenika iz Dubrovnika koji je bio pošten, stručan i iskren naučnik.
Lažna seoba Slavena
Velika zavjera iz polovine 19 st. nas je potpuno izludjela. Od tada više ne znamo ni otkud smo, ni što smo, ni tko smo, ni kud idemo!
Do Berlinskog kongresa nešto se i znalo o historiji Srba prije Nemanjića. Postojali su pisci Rajić, Branković i dr. čija su djela tada sklonjena i zabranjena, a stigla je nova tendenciozna priča o našoj historiji: seoba Slavena ispod Karpata u 7. stoljeću!
Ta ujudurma o velikoj seobi Slavena nam je potpuno isprala mozak! Ljudi su poslije toga postali ludi i vjeruju u koješta. Kretanje naroda ( seobe) i kretanje vojske nisu ista stvar. Da bi se neka porodica od „iza Karpata“, u to doba, odlučila na selidbu- nije to mogla. To je priča za malu djecu da se nekoliko miliona stanovnika pokrene od „iza Karpata“ ( odakle ih je tada tamo toliko i moglo biti, a s obzirom na teritoriju koju su navodno nakon seobe zaposjeli, moralo ih je biti najmanje 10 miliona!) Samo je mogla vojska da projuri tim krajevima, da netko od njih pogine, a netko ostane i stopi se sa lokalnim stanovništvom kao nekad u Aziji vojska Aleksandra Velikog!
Da bi preživjeli, jednoj porodici je za taj put trebalo 1.5 tona hrane! To nisu mogli da ponesu, a osim toga, navodno su od tamo i krenuli zbog nepovoljnih životnih uslova i gladi. Da siju usput i čekaju da rodi, ima da pocrkaju od gladi dok to naraste. Da su živjeli samo od lova, potamanili bi sve životinjske vrste! A osim toga, došli su kao okupatori u tuđu zemlju gdje je postojalo lokalno stanovništvo. Takvo šta nije zabilježeno nigdje u historiji, a nije ni to! To je van pameti! Osim toga, ovo nisu bili nenaseljeni, pusti predjeli. Tu su živjeli Iliri, Tračani, ostaci Rimljana i dr. Tu je bilo nekad uspostavljeno rimsko pravo, pa zar bi starosjedioci sve to dali tim golaćima koji su se dotepli od iza Karpata! Ta priča sa naukom nema nikakve veze. Nitko nije opisao i zapisao ikakvu bitku tih Slavena i domicilnog stanovništva! O tome naprosto nema nikakvog ni pisanog ni arheološkog traga. Nek neko pokaže ijedan historijski spomenik Tračana i Ilira na kom nisu srpska imena! Do 19. stoljeća je u Beču postojao ilirski ured za Srbe! A od 19. stoljeća- zamjena teza! Albanci postadoše Iliri!
U knjizi antičkog pisca Plinija Starijeg sačuvani su spiskovi za regrutaciju lokalnog stanovništva Ilirije u rimsku vojsku iz 12. godine n.e. Na tim spiskovima su navedena srpska plemena Deretići, Dermasti, Klindići, Dende ( C.G.), Grabljani ( C.g/ Hercegovina) Rudinjani i drugi od kojih mnogi još i danas imaju potomke baš na tim mjestima.
Dragoljub Antić naučnik iz Vinče je kompjuterski pokušao da simulira navodnu veliku seobu Slavena u svjetlu velikih kretanja vojski i naroda i ustanovio da je ta seoba apsolutno izmišljena!
U enciklopediji BRITANICA se spominje neki vladika Nikita iz Terezijana ( današnja Palanka) iz 366. god. koji je napisao 6 knjiga na tračkom jeziku, i njima podigao srpsku kulturu na viši nivo. Te knjige su sakrivene jer trački jezik= srpski jezik! Da su bile napisane na nekom jeziku koji nije bio srpski- na sve strane bi se spominjale. To je sve u sklopu nametanja nordijske historijske škole i potiskivanja srpske historijske škole.
Do Berlinskog kongresa u Srbiji se još nešto znalo i imala se svijest o tome da smo mi antički narod. Jovan Branković i drugi pisali su o tome. Poslije Berlinskog kongresa sve se izvrće naopačke, postajemo tikva bez korjena, dotepenci., okupatori, rušioci, a svi koji to stvarno jesu- proglašeni su starosjediocima!!!
PORFIROGENET
Za osnov današnje historije Balkana uzima se neki navodno Porfirogenetov spis, koji uopće nije Porfirogenetov već su mu ga naknadno pripisali tek 1611 kad su ga po naredbi Vatikana napisali neki vatikanski fratri.
Naime, bizantski car Porfirogenet uopće nije bio historičatr, niti kroničar i on je napisao samo dva spisa: jedan se odnosi na dvorske ceremonije, a drugi na organizaciju države. Osim toga, ovaj lažni spis je pisan sa tendencijom da veliča historiju Hrvata i njihov udio u njoj, a da potisne Srbe, ali na posve konfuzan i nekritičan, ničim argumentovan i nadasve nestručan način. U tom spisu, koji ima karakter nemušte papajanizanije, su pobrkani datumi i likovi unutar 200 godina, što apsolutno ukazuje da se radi o podvali i falsifikatu, jer da je to autentično Porfirogenetovo djelo, on bi bar o tome vodio računa. Ovaj spis se 150 godina uzima kao jedan jedini izvor za našu historiju. Žalosno je da se svi naši historičari i svi univerzitetski profesori historije pozivaju na ovaj falsifikat! Kad to vidite smuči vam se. Vidite jednu bijedu, nepoštenje i nepoštivanje vlastitog naroda, upropaštavanje budućih generacija i dovođenje u pitanje opstanka svog naroda, a sve zarad nekog trenutnog ličnog interesa i komoditeta!
A ovo (ne)djelo je nastalo ovako:
Godine 1601. je katolički svećenik Mavro Orbini iz Dubrovnika, pošten, objektivan i stručan historičar objavio svoje djelo „ Kraljevstvo Slovena“ u kojoj govori pretežbno o Srbima i daje im u historiji mjesto koje im pripada. Istovremeno je negdje, usput spomenuo Hrvate, što je izazvalo paniku u Vatikanu!
Odmah je bio raščinjen, a njegovo djelo spaljeno, zato što je navodno veličao „šizmatike“. U namjeri da pobiju te istine koje su rezultat naučnog rada Mavra Orbinija, Vatikan određuje grupu fratara koji će napisati- kontra djelo ( „O narodima“) i podmeću ga PORFIROGENETU koji je živio 600 godina ranije! I na tom falsifikatu u kom nema baš ništa historijski tačno i dokazano, koji je pun nebuloza, do kraja konfuzan u vremenu i prostoru- se zasniva današnja „službena“ historija Balkana i šire! U njemu se, obrnutoo nego kod Orbinija, dominantno spominju Hrvati, a Srbi samo periferno, tj. obavljena je zamjena teza! Nije uopće bilo teško dokazati porijeklo ovog falsifikata koje vrvi od nelogičnosti, historijskih neistina i nebuloza, koje su trebale učiniti vjerodostojnom neistine o historiji Hrvata, ali nisu.
Možete li zamisliti koji je „kalibar“ srpskih naučnika i univerzitetskih profesora koji su historiju zasnovanu na ovakvom izvoru predavali mnogim mladim generacijama kao vjerodostojnu?
Također stari srpski rodoslovi iz crkava i manastira su uništeni ili sklonjeni.
Do Berlinskog kongresa ( 1878 ) se znalo da smo mi Srbi antički narod i autohtoni na ovim prostorima, a ne tikva bez korijena kakvima nas je tendenciono počela od tada predstavljati vatikanska ideologija zbog toga što nismo svi prešli na rimokatoličanstvo, na čemu oni intenzivno i beskurpulozno rade već skoro 1000 godina.
Berlinski kongres je donio velike nevolje stanovništvu Balkana zbog čega će ono od tada pa nadalje stalno da krvari. To je predvidio predsjednik udruženja američkih povjesničara koji je rekao: „ Prije 1878 imali smo jednog bolesnika ( tursku), a nako 1878 imamo nekoliko manijakla pošto je Berlinski kongres odveo Balkan u ludilo!“ Ovo otuda što se uticaj Rusihje smanjio u korist Austrougarske, što je povećalo napetosti između dva carstva, a novo uređenje Balkana je dovelo do novih napetosti na tom području koje će rezultirati Balkanskim ratovima,, a djelomično će dovesti i do I i II svjetskog rata i genocida nad Armenima u Turskoj.
Oni su zbog toga iskonstruirali lažnu historiju ovih prostora kojom su htjeli dokazati da smo mi neki dotepenci došli u TUĐU ZEMLJU(!), a da se pri tom tačno ne zna ni od kada ni od kuda. A kako se to uopće i moglo dokazati, kad to nije istina i kad za tu vatikansku teoriju nema ni pisanih ni arheoloških nalaza, a kompjuterska simulacija te navodne „velike“ seobe od iza Karpata, koju vatikanski „historičari“ su smjestili u VII vijek, teško da bi se i danas mogla realizovati kad postoje savremena prevozna sredstva i sve ostalo potrebno da se 10-ak milona ljudi od “iza Karpata“ uputi na Balkan, gdje je samo jednoj porodici koja bi se uputila na takav put, trebala rezerva od 1.5 tonu hrane koja se nije mogla kupiti u prodavnicama usput! Također se nije mogla niti posijati i užnjeti, jer za to treba vrijeme… Ta teorija i po svim drugim pitanjima „pušta vodu“, jer ovo nisu bili pusti predjeli, tu su još postojale institucije Rimskog carstva zasnovane na rimskom pravu, a ti navodno prispjeli Slaveni nisu imali kapacitet da te starosjedioce ni protjeraju, ni pobiju ni asimiliraju….
Kasnije, kad su pronađeni tragovi srpskog jezika na području današnje Srbije u Vergilijevim stihovima iz 1. stoljeća nove ere ( koji se brižno čuvaju u vatikanskim podrumima) i pobili teoriju o 7. stoljeću, tvorac ovih laži je odmah dodao novu laž, koja bi trebala da zaštiti prethodnu, pa su počeli tvrditi da su „neki“ Slaveni došli i prije te selidbe u 7. stoljeću!? Pitamo se, koliko će takvih „krpanja „ ta lažna teorija morati još da pretrpi da bi se održala ili bar produžila vijek svog trajanja? Također lažna teorija o ilirskom porijeklu Šiptara je također pala ( genetika tvrdi da imaju samo 2.7 % ilirskih gena!), pa su je odmah pokušali zamijeniti novom, po kojoj su Šiptari porijeklom Heleni!!!???
To je sve urađeno da bi se Srbima stvorio komleks manje vrijednosti i tako ih se učinilo pokornima Vatikanu, kad već nisu olako prelazili na katoličku vjeru da ih tamo „modelira“ prema svojim potrebama vatikanski prelati. Vatkikan je za ove laži dobio podršku Nijemaca i Austrijanaca, jer su im se interesi u vezi pretenzija na Balkanu- poklapali. Te su priče počele da se nameću kao službena historija poslije Berlinskog kongresa. One, naravno, ne mogu objasniti odakle na grčkim vazama karakteristični srpski znak 4 ocila! Zato se takvi arheološki argumenti ( kao i svi drugi) moraju kriti i zabranjivati!
Prema diktatu Berlinskog kongresa postavljena je granica na Drini, a prije toga je bila na Krki.
Dakle, ta priča o dolasku Slavena na Balkan u 7 stoljeću može biti okarakterisana samo kao demagoška ili bajkovita! Tako su Srbi postali žrtva zavjere koje moramo da se riješimo da ne bismo potpuno nestali sa političke scene!
Podmet zvan Josip Broz
Uticaj Vatikana u XX stoljeću je ogroman, a Broz (Vajs) im je mnogo išao na ruku.
Josip Broz – srbožder koji je vladao Jugoslavijom skoro 50 godina je Valter Vajs, prema arhivima SAD. Onaj iz Kumrovca crn bez dva prsta, a ovaj plav. Poljski je jevrej ( Hazar) rođen u Bruklinu. U porodici naučio poljski i jidiš, u školi engleski. Preko poljskog naučio ruski. Naš jezik nikad nije dobro naučio. Angažovala ga je prethodnica CIA-e ( Office of strategic Study) i ubacila kao tajnog agenta u NKVD, da pomogne širenje revolucije u Rusiji. Kasnije ga slali u Kabul, Teheran, Istambul, Ankaru i na kraju u Zagreb da tamo obnovi CK KPJ. On se tu proglasio Josipom Brozom i preuzeo vodstvo KPj. Za to znali Hebrang, Ranković, Kardelj, Kopinič, Čolaković, Bakarić, Krajačić.
Pravi Josip Broz je streljan u Barceloni zbog optužbe da je likvidirao neke komuniste. Kardelj, Čolaković Bakarić, Ranković, Stambolić, Kopinič i Krajačić podržali ovog Vajsa da je on pravi Broz i postavili ga za sekretara KP u Zagrebu. To je bilo sumnjivo Staljinu i on traži da on dođe u SSSR, ali ovaj nije ni htio ni smio otići tamo. Zato Staljin šalje Mustafu Golubića da ubije lažnog Broza, ali ova Brozova klika to razotktriva i ubija Mustafu Golubića.
Albanci, Šiptari, Arbanasi, Arnauti
Djordje Manijakos vojskovođa ( kasnije poginuo u ratu na Carigrad) je 1043 doveo na Siciliju Albance sa Kavkaza ( gdje i danas postoji pokrajina Albanija), kao rezervne čete za svoje ratničke pohode. Nakon njegove pogibije, nisu znali što da s njima rade, jer tamo nisu mogli ostati s obzirom da su bili muslimani, a Vizantija ih nije htjela primiti, pa je srpski vladar Vojislav, dozvolio da se nasele ispod planine Raban ( otuda ime Arbanasi) na teritoriji gdje je on vladao ( današnja Albanija). Kroz stoljeća su se asimilirali sa Srbima, a kad su došli Turci, oni su se odjednom sjetili da su nekad bili muslimani i počeli su se ulagivati Turcima. S obzirom na njihov primitivizam i violentnost, i ekstremnu plodnost, Turcima su dobro poslužili za pokoravanje i uništavanje Srba kao bašibozluk ( okrutni nasilnici i pljačkaši). Do tada njihova granica je bila Drim, a od tada se šire ( 16/17) na sjever čak do Kosmeta. Iz tog istog razloga su Albanci na ovim prostorima podržavani čitavu svoju odtadašnju historiju, da bi „disciplinovali“ i preplavili svojim natalitetom Srbe i sprečili ih da imaju pristup moru. Iz tog razloga je 1913. formirana i država Albanija na HISTORIJSKOJ teritoriji autohtonih Srba! Da bi se nekako obezbjedilo to historijsko „pravo“ Albanacima izmišljane su razne laži ( koje su se počele plasirati odmah poslije Berlinskog kongresa), a jedna od najvećih je ta da su oni potomci Ilira! Na osnovu toga su dobili državu, iako ona sakrivena historija koja se može iščitati iz djela antičkih pisaca i historičara ( npr. Plinije Stariji, Dion Casius, Kit Curtis…) gdje se govori o tome da su Srbi prije Nemanjića živjeli na višestruko većem prostoru negoli je bila država Nemanjića i da im je prije toga vremena prestolnica bio SKADAR više od 1000 godina, koji se nalazio nekako u centru te države koja je obuhvatala područje od Krke do Peloponez pa čak i Kretu, a da se ne govori o Maloj Aziji, području pritoka Tigrisa ( gdje i danas postoje toponimi vezani za srpsko ime) i dr. Vatikan se nadao da će pomoću 10-ak % katoličkog stanovništva među Albancima ( koji su se pokatoličili za vrijeme Venecijanske okupacije priobalja) i dodatnim misionarenjem uspjeti preobratiti Albaniju u rimokatoličku zemlju i tako sebi stvoriti odskočnu dasku za daljnje osvajanje „šizmatičkih“ ( pravoslavnih ) prostora. Zbog toga od sredine 19 stoljeća na sceni je- zamjena teza: Srbi došljaci a Albanci autohtoni, mada za to nema niti jednog vjerodostojnog historiskog dokaza! Naprotiv, svi postojeći dokazi tvrde suprotno!
Za vrijeme Broza Albanci iz Albanije su konstantno prelzili na Kosmet jer je Broz dozvolio da granica bude otvorena. Prema službenim podacima u tom periodu ih je prešlo preko 300 000, a u stvarnosti i mnogo više, što je, s obzirom na njihov natalitet dovelo do taga da autohtono stanovništvo spadne na 10 %! Da se to nije desilo, Srbija bi našla zajednički jezik sa dotadašnjim kosmetskim Albancima u vidu odgovarajuće autonomije, da se nisu umiješali Vatikan, Austrija i Njemačka preko EU!! Na žalot i Srba i Šiptara, budućnost nije nimalo ružičasta. Ako se Šiptari ne osvijeste, oni će im uzeti SVE ( zato su se i umiješali!), a njima ostaviti samo prostituciju, drogu, glad i trajnu bijedu!
Odnedavno, kad je teorija o ilirskom porijeklu Albanaca počela da „pušta vodu na sve strane“, a i ispunila je svoj zadatak ( otela Srbima sve što se oteti moglo- terotoriju današnje Albanije, Kosmet i pola Makedonije i Crne Gore), sad Albanci treba da posluže Vatikanu za otimanje daljih pravoslavnih područja ( Tesalija, Epir itd) pa ih u tu svrhu počinju predstavljati kao potomke Helena! Njih koji su 1043 dovedeni na Siciliju iz kavkaske pokrajine Albanije, a zatim prebačeni na Balkan dobronamjernošću naivnog srpskog vladara Vojislava! O tome piše pisac Mihajlo taliot u 11. vijeku koji je suvremenik tih događanja, ali njegova djela su odstranjena iz svih javnih biblioteka.
Oni sebe ne zovu Albancima već Šiptarima ( što znači brđani, stočari), što oni i jesu. Ovi koji su sišli u nizine i predstavljaju OVK i UČK su svi redom Arnauti, tj mješanci sa Srbima, jer su stoljećima otimali srpske žene ( Tači, Haradinaj, Limaj i dr.)
Kad je Austrija namjerila da ih pokatoliči i iskoristi, uvidjela je da ima premalo katolika među njima da bi to mogla, pa je uzela drugu metodu proglašavajući ih Ilirima ( 1860), starosjediocima! Njemačka, Vatikan i Austrija su uočili njihov natalitet i planirali da će ih pokatoličiti, a onda sa njima profitirati u smislu daljih križarskog ratova protiv preostalog pravoslavlja. Još 1913. kad su velike sile proglasile državu Albaniju sa ciljem da Srbe odgurnu od mora, u Tirani je bilo više Srba nego Šiptara! Ispod Skadra su grobovi srpskih vladara! A i pjesmu zidanju Skadra nisu spjevali Šiptari nego Srbi!
Njemačka se uortačila sa Vatikanom jer joj je stalo do „nezavinog“ Kosova s obzirom da joj preti energetska kriza ( ima 18 nuklearki koje mora zatvoriti, a zamjene za njih nema!), a ispod Kosmeta su najveće rezerve lignita u Evropi! Dobar je i lignit kad su propali svi pokušaji da se dokopa iračke nafte kroz gradnju pruge Berlin- Bagdad što je bio i jedan od najvažnijih Hitlerovih ciljeva.
Priče o EU su priče za malu djecu. Oni su nama svima na Balkanu namjenili ulogu svoje kolonije!
Oni Šiptari koji su došli iz Albanije su drugačiji nego ovi sa Kosmeta. Ovo su ARNAUTI ( Tači, Haradinaj, Čeku i dr) i oni su mješanci Šiptara i Srba. Prema jednom od genetskih istraživanja u prosječnom Albansu ima jedva 2.7 % ilirskih gena ( i te je dobio preko otetih srpskih žena).
BOSNA I HERCEGOVINA
U Hercegovini su vladali Nemanjići, a u Bosni banovi Jablanovići, koji nisu imali pravo nasljedjivanja jer je ban vojna titula. Da bi postali nasljedna dinastija, orodili su se sa Nemanjićima i jedan od tih potomaka je Kotromanić po čemu su se kasnije tako prozvali, iako su u suštini Jablanovići. Kod njih se u 11. stoljeću pojavila kršćanska sekta tzv. bogumila koja je predstavljala neko organizaciono slobodnije kršćanstvo i prihvatio ju je narod kao svoju narodnu crkvu, koja je imala drugačiju organizaciju nego pravoslavna crkva vlastele i vladara.
Na njih je u toku 14 križarskih ratova na Bosnu i Hercegovinu Vatikan vršio pritisak da pređu u rimokatoličku vjeru i oni i stanovništvo, što je teško išlo. Tim više što je narod imao svoju narodnu vjeru a što je bila sekta pravoslavlja, dok su vladari i plemstvo bili ortodoksni pravoslavci, pa je po pitanju vjere vladala prilična tolerancija i vladar nije imao moći da prisili stanovništvo na katoličenje, bez obzira na pritiske i ucjene Vatikana. Vatikan je posebno inzistirao, a i sam u tom učestovao, u progon i zatiranju bogumila. Katolika je bilo tada jedva 2% ( rudari Sasi i sl.) Neki od vladara iz dinastije Jablanovića ( Stefan IV Kotromanića) su podlegli pritiscima Vatikana pred turskom opasnošću i prešli na katoličku vjeru, te pokušali da izvrše naredjenje Vatikana pa da i narod prevedu, ali su doživjeli fijasko i zaratili sa vlastitim narodom. Zbog toga je Bosna šapatom pala u tursko ropstvo jer narod, i pravoslavci i bogumili preostali nakon terora pokušaja pokatoličavanja nisu htjeli da se bori na strani takve svoje dinastije. Zbog toga se sa sigurnošću može reći: svi današnji muslimani u BH su potomci Srba pravoslavaca, a manjim dijelom Srba bogumila koji su preostali nakon 14 križarskih vatikanskih ratova čiji je glavni cilj bio istrebljivanje bogumila! Katolika ( ne Hrvata!!) je tada bilo najviše 2% i oni su se pred Turcima razbježali. Jedan od dokaza je i činjenica da je više od 20 turskih vezira bilo srpsko-pravoslavnog porijekla, a da su gotovo sve turske vojskovođe u XV i XVI stoljeću bili SRBI! ( a ne Hrvati!). Strani poslanici koji su dolazili na osmanlijski dvor su se čudom čudili što je srpski jezik tamo više zastupljen nego turski i što se vojne naredbe najprije izdaju na srpskom pa tek onda na turskom. Čak je i Mehmed Osvajač bio Srbin od Brankovića i odlično je znao srpski jezik. Vojne naredbe su se na dvoru u Stambolu najprije izgovarale na srpskom, pa tek onda na turskom! Gdje su tu Hrvati uopće? U Gradišću i na sličnim mjestima! U Hercegovini je narod pružao otpor Turcima, za razliku od Bosne, jer njihovi vladari ih nisu prisiljavali da se pokatoliče. Hrvata nema među muslimanima, ali oni se iz sve snage, po nalogu Vatikana, trude da zavade Srbe pravoslavce i Srbe muslimane ( vidi Meša Slimović, Osman Djikić, Ivo Andrić) Svi muslimani su dok je trajalo tursko carstvo koristili ćirilicu, a latinicu im je tek nametnula austrijska carevina. Ćirilicu su koristili i franjevci, a fra Jelinić u svojoj knjizi piše da se kod franjevaca izučavala vjera i srpski jezik!
U turskom jeziku ima mnogi srbizama koje smo mi iz neznanja proglasili turcizmima, jer Srbi su stariji stanovnici Male Azije negoli Turci. I danas ima mnogo sela od Istambula do Ankare gdje žive Turci koji za sebe kažu da su Srbi! Inače, lingvisti su pronašli preko 3000 srpskih riječi u mađarskom, pa čak i aramejskom ( 540 riječi).
OTREŽNJENJE
Samo prosvjećivanje, informisanje, otrežnjenje i izbavljenje iz ovog labirinta vatikanskih konstrukcija i laži može biti jedini dobar temelj za izgradnju nekog biljeg života na Balkanu, jer sve ono što je izgrađeno na laži, može da poluči samo zlo i bijedu, što dokazuje i naša žalosna historija u posljednjih 150 godina! Eto, to je glavni razlog što se na ovim našim područjima tako bijedno , krvavo i teško živi….
Mi smo žrtva vatikansko-austrijsko-njemačke zavjere, u koju su se u zadnje vrijeme uključili i Hazari ( lažni Jevreji). To se mora raskrinkati. Naši fosili to podržavaju i održavaju iz svojih sitnosopstveničkih interesa i ličnih razloga. Istina koja počiva na stotinama i hiljadama artefakata, a nema niti jedan protiv, ne može se stalno sakrivati! Na jednoj strani se imju svi dokazi- a na drugoj ništa! I to se održava putem sile, zloupotreba, kontrole vlasti ( obrazovanja i nauke), kontrlom medija itd. Vatikan je htio da propagandom ojača Hrvate i Šiptare pa da ih zatim iskoristi za svoje prljave ciljeve. U tom cilju je cijeloj Evropi nametnuo tzv. nordijsku školu historije koja je nasiljem nametnuta poslije Berlinskog kongresa. Ona ignoriše sve historijske artefakte, najprije antike, pa onda i šire. U tom cilju su morali biti sklonjeni ( ili uništeni) svi rodoslovi iz pravoslavnih manastira, što se moralo uraditi da bi lažni Porfirogenetov spis dobio kakvu takvu vjerodostojnost. Ali, sve je uzalud- laž ostaje laž i ne uklapa se niušta!
U Vatikanu postoji zavod Sv Jerolima gdje lažni naučnici „leže potrbuške“ i dalje smišljaju laži koje silom i intrigama nameću svoj javnosti, a sve sa križarskim ciljem širenja rimokatoličanstva dalje na istok. Najnovije što su tamo smislili je kako da Srbiju odvoje od Crne Gore, a tako od mora, što im je kontinuiran cilj zbog čega su i Albancima dali državu na srpskoj teritoriji, a zatim im dadoše i drugu, pa sad Crnu Goru… A u planu je i da ih spreče da preko Grčke mogu na more. Ako Grci dozvole da se Albanci i Šiptar proglase potomcima Helena, bit će i to…. Našli su Djukanovića koji se nezavisnošću Crne Gore spašava od zatvora i stalno skače sa mjesta predsjednika na mjesto premijera i obratno, kako ne bi izgubio imunitet. A jadno stanovništvo je taoc njegovog kriminala…
Crna Gora u srednjem vijeku nije bila nacionalna. Nastala je kao zbjeg onih Srba koji su pobjegli u planine da ne budu raja ( vidi Njegoša). Crnogorsku naciju je stvorio lažni Broz u svojoj euforiji stvaranja novih nacija od korpusa srpskog naroda. Teritorija današnje Crne Gore je sastavljena od tri dijela: srpske Stare Hercegovine, Stare Crne Gore i Brda. Po tim šavovima bi se mogla jednog dana i raspasti, a ono što ostane bit će lak plijen Šiptarima.
Samo zdrava i poštena nauka bi mogla da pomogne da se izađe iz začaranog kruga mržnje koju je Vatikan donio na balkan krivotvorenjkem istorije, križarskim ratovima, poksatoličavanjem i primjenom one DIVIDEET IMPERA!
Ove laži se neće još dugo moći održati. One nemaju niti jedan jedini validan arheološki, pisani ili lingvistički na svojoj strani. Nasuprot tome- druga strana to sve ima i to na stotine primjeraka. Međutim, ta lažna teorija se još drži, ali će se srušiti kao kula od karata. Poslije Berlinskog kongresa srpska vlast je dobila naredjenje od velikih sila da skloni sve dotadšnje srpske historičare koji su zastupali srpsku historijsku školu i da nametne ovu nordijsku o seobi Slavena, te kao jedini relevantan izvor za našu antičku historiju uzmu falsifikovanog Porfirogeneta!.
Kad te lažne teorije padnu, Vatikan već ima spremne druge koje će ih zamijeniti, samo da se zadrži postojeće stanje. To smo već vidjeli kroz „korekcije“ vezane za navodno doseljavanje Slavena u „dvije ture“, i nova „teorija“ o porijeklu Šiptara! Zavod sv. Jerolima radi punom parom!
Gete je rekao Vuku da srpske narodne pjesme zvuče kao da ih je pisao Homer!
|
|
| |
1005
poruka na forumu
| | |
49
| |
230
|
|
|
post # 12 | 07.08.2011 , 6:03 PM
|
Veskica, bravo za video,da nisi ti postavila,ja bi 
nikola1000, svaka cast za post,imas od mene 1 poklon i 1 reputaciju
Twitter: https://twitter.com/marestrpc
|
|
| |
|
|
|
|
15404
poruka na forumu
| | |
2409
| |
REP OFF
|
|
|
post # 17 | 08.08.2011 , 8:46 PM
|
Odes u biblioteku i trazis knjige srpskih pisaca s pocetka 19 veka koje govore o istoriji Srba.
Koji covek je covek,ako ne cini svet boljim?
|
|
| |
|
|
post # 18 | 08.08.2011 , 9:43 PM
|
Nisam primetio da postoji post nekih drugih nacionalnosti koje govore nasem ili nama slican jezik. I lepse bi bilo da neko ko ima 16 godina ne pise istoriju od pre hrista jer je za to potrebno bar postojanje u odredjenom periodu a o objektivnosti i da ne govorimo.
wolfologin
|
|
| |
|
|
|
post # 20 | 08.08.2011 , 9:59 PM
|
badule, pa o tome i govorim. Neka govore... mislim lepo bi bilo da pricaju o onome sto poznaju. A da li razmisljaju bolje od srpskih politicara,neznam. Da bi lupetali da su u prilici.... u to sam siguran. Osvezimo se otvorenoscu i pricajmo o sopstvenim poznavanjima bez copy\paste
Poruku je menjao/la wolfologin - Ponedeljak, 08.08.2011, 10:04 PM
wolfologin
|
|
| |
|
